Om susupo baca-baca diberitanya koran kamarin, ternyata so ada lagi pelantikan pajabat, buat ba isi tampat di eselon III, macam camat, kabag deng sekdis. Yah, om susupo pikir so baguslah, karna so ada lagi pengisian jabatan, deng ada yang penyegaran.
Yang om susupo suka akan, itu torang pe bupati sempat bapasan, supaya ini pajabat-pajabat jang sombong. Ini pasan memang so ulang-ulang kali dibilangnya banyak orang termasuk bupati. Noh apalagi, skarang ini kan bulan puasa, ini pasaan sering butul jadi tema ceramah agama pas taraweh.
Sombong memang kalakuan yang paling te bagus, sampe Tuhan saja te suka skali. Cuma so itu, masih ada juga itu kalakuan bagitu. Yah, macam ada tamaannya om susupo yang bacarita, dia pernah ba urusan di satu kantor, kon orang yang balayani rupa te smangat balayani dia. Ini tamaan bapikir, barangkali karna depe urusan soal pakarjaan kacili, kon dia datang cuma bapake baju seadanya, akhirnya itu orang yang balayani rupa te talalo suka bajelaskan panjang lebar, termasuk kanapa sampe itu urusannya tamaan blum bisa dilayani.
Di kajadian laen, ada juga caritanya tamaan laen, soal orang yang dulu baminta-minta dukungan, kon tinggal mo manangis tidak, cuma ebee pas so jadi, rupa so panglupa. Hele baku temu deng itu yang dia minta akan dukungan, so stel talalo baku kanaal. Yah, akhirnya itu tamaan terpaksa so malu-malu juga, karna rupa so telalo dikanaal.
Ini yang om susupo pikir, parlu torang renungkan ulang. Sombong itu bukan kabiasaan, tapi panyakit. Panyakit jiwa, karna ba anggap so lebeh dari yang laen. Yah, kadang ini pajabat atau patugas yang sombong, te sadar kalu satu saat dorang so te ada jabatan. Di situ biasa baru kempes, karna so gilirannya orang bacuek...**