Om susupo banyak skali badengar soal orang yang kecewa pas b ikot tes kompetensi dasar buat mo jadi pagawe negeri, kon akhirnya te lolos, karna depe nilai te sampe batas passing grade. Yah, karna banyak yang te lolos, akhirnya pamarentah babikin kebijakan baru, mo ambe yang laen buat ba ikot tes lanjutan, tapi mopake sistem ranking. Artinya, yang kamarin te lulus passing grade, tapi depe nilai lumayan tinggi, masih ada harapan buat ba ikot te lanjutan.
Yah, kalu om susupo liat-liat, ini kebijakannya pamarentah so luar biasa. Noh bayangkan, sebenarnya ini pagawe negeri so banyak skali, cuma tatap babuka lowongan, terutama buat bidang tertentu yang dianggap masih parlu ditambah. Buat bidang laen yang dianggap so banyak, akhirnya blum dibuka. Skarang ini, sarta ada banyak yang te lulus passsing grade, pamarentah babikin lagi sistem ranking. Ini depe tanda pamarentah so luar biasa.
Cuma memang, kalu samua mo baku pikir buat jadi pagawe negeri, kasian tatap te mungkin. Bagitu juga deng ini yang bahonor-honor, kasian te mungkin negara mampu mo kase jadi pagawe negeri samua.
Cuma memang, selama ini om susupo juga baliat, ada yang rupa so kalangkabut, macam kantor yang so banyak depe pagawe, tatap batarima honor, kon akhirnya honor yang karja baraat, baru depe pagawe negeri so te talalo karja baraat. Bagitu juga di skolah-skolah, mustinya sebelum batarima honor, liat dulu kemampuan guru-guru yang pagawe negeri, kon liat juga kemampuan doi skolah buat bahonor. Jang sampe, guru yang honor so lebeh banyak berperan. Bagitu juga soal depe keuangan. Jang sampe, nanti dibayar sadikit, baru mengeluh.
Om susupo pikir, coba mulai skarang, ini yang kamarin-kamarin bapikir mo jadi pagawe negeri, lebeh pande buat babikin rencana baru atau cita-cita baru. Te usah juga samua bapikir mo jadi pagawe negeri, karna lowongan pagawe negeri mustinya cuma buat baganti yang pansiun, meninggal atau kebutuhan tenaga teknis yang memang depe jumlah terbatas. Coba mulai bapikir buat ba usaha sandiri atau bakarja laen yang bukan pagawe negeri. Karna skarang ini, banyak yang so te mo jadi patani, nelayan atau karja di swasta, atau so jadi patani, nelayan atau karyawan swasta, cuma tatap mo ba usaha jadi pagawe negeri lagi. Ini yang akhirnya babikin, orang yang balamar karja jadi pagawe negeri banyak skali. Padahal kasian, mustinya yang so ada karja, te usah lagi bapikir mo jadi pagawe negeri...**